Op zoek naar balans bij de Chinees.

Hoewel de titel doet vermoeden dat ik alle ellende weg heb proberen te vreten met een portie Foe yong hai is niets minder waar. Maar ik heb je aandacht he? Top.

Toen ik vanmorgen wakker werd met een ontzettend pijnlijke spierknoop in mijn rug besloot ik naar een Chinese massage salon te gaan voor een deep tissue massage. Iets wat ik al vaker had ondergaan en waarbij er met een vrij hardhandige massagetechniek aan de slag wordt gegaan om alle knopen uit je spieren te masseren. Even doorbijten, maar erna voel je je als herboren.
Toen ze begon wist ik al dat dit even meer dan doorbijten zou worden. Er zaten zoveel knopen in mijn kuiten en rug dat ik verging van de pijn. Net bij de haptonoom geleerd om mijn grenzen beter aan te geven, dus een mooi moment om dit uit te proberen. Ik perste er een ‘Mag het iets zachter?’ uit en was meteen trots op deze mini overwinning. I got this.

Of ik veel stress had? Mwah. Of ik deze klachten al lang had? Mwah. Haar conclusie was dat ik deze massage nu het beste kon combineren met acupunctuur. In de veronderstelling dat het zou lijken op het min of meer wetenschappelijk gebaseerde dry-needling, gromde ik instemmend.
Binnen no-time lag ik daar, met alleen een onderbroek aan, van top tot teen bezaaid met naalden. De onderwerpen waarover zij vragen stelde, varieerden van mijn slaapgedrag tot de staat van mijn stoelgang en na ieder antwoord kwakte zij weer een naald ergens op een lichaamsdeel. De laatste werd midden op mijn hoofd geplaatst waarna ze riep: ‘En nu lekkel slapen jij!’.

Daar lig je dan, als een soort levend dartbord. Ik moet grinniken om de gedachte dat ik mij als wetenschapper nu in deze situatie bevind. Ach, baat het niet dan schaadt het niet zeg ik altijd maar tegen mijn eigen patiënten dus we geven ons er maar aan over. Ik ben van mezelf een vrij kouwelijk type, maar na ongeveer 10 minuten begin ik ontzettend te zweten. Het zweet gutst letterlijk van mijn lichaam en ik schaam me dood. Wat moet die vrouw wel niet denken zodra ze terugkomt en mij badend in het zweet terugvindt? Er gaat van alles door mij heen. Zijn dit toxines? Is dit een allergische reactie? Krijg ik griep? Is dit universele levensenergie die eindelijk gaat stromen nu mijn onzichtbare energiebanen zijn aangeprikt? Geen idee hoelang ik daar alleen in dat donkere kamertje lig, maar voor mijn gevoel is het lang. Ik heb jeuk, maar durf me niet te bewegen met al die naalden in mijn ledematen. En ik heb het koud.

Na enige tijd komt de masseuse terug en haalt het dekentje van mijn lichaam. Enigszins geschrokken van mijn zweetbad (‘niet erg, goed voor jou’) begint ze mij af te drogen. Of ik nog blij ben met mijn huidige baan? Huh, wow waar komt deze vraag ineens vandaan? Ik antwoord dat ik denk van wel, maar momenteel al een tijdje thuis zit omdat het mij allemaal teveel is geworden. Ik krijg niet echt een reactie en vraag me af of ik nu moet vragen waar haar vraag vandaan komt. Voordat ik hier een besluit over genomen heb, adviseert ze mij om meer te gaan ontspannen (goh…), stretchen en dagelijks een warm voetenbad te nemen. Ik mag mij weer aankleden en met een vriendelijke glimlach verdwijnt ze uit de kamer. Ik werp nog even een blik op de doorweekte massagetafel en volg haar naar de balie. Wanneer ik daar aankom om af te rekenen, zet ze stellig 2 potjes met pillen voor mij neer. Van het ene potje moet ik twee maal daags 15 (!) pillen nemen, voor een betere temperatuurregulatie en meer energie, en van de andere drie maal daags 8 pillen, ter verbetering van de stoelgang. Ik knik en reken af.

Thuis aangekomen gooi ik 23 pillen in m’n mik terwijl ik me afvraag wat ik me nu weer aan heb laten smeren. De pijn in mijn rug is minder en ik ben toch weer even 2 uur zoet geweest met dit gedoe, tot nu toe positief dus. En ach, wie weet word ik morgen wakker als een ander mens. Stuiterend van energie, zonder angst, zonder te piekeren en…met een geweldige stoelgang.