Is alles dan nu COVID-19?

Niet om te doen alsof ik een invloedrijke blogger ben (‘na de vele reacties op mijn tas hierbij de link en een kortingscode’), maar ik krijg momenteel vaak de vraag wanneer er weer een nieuwe blog verschijnt.
Ik ben niet gestopt met schrijven, maar op dit moment vind ik het lastig om geïnspireerd te raken. Het lijkt net alsof alles om COVID-19 draait. Ergens logisch, want het is een naar virus en iedere collega die met deze patiënten populatie heeft gewerkt weet hoe ernstig het beloop kan zijn, maar nu lijkt het net alsof er niets anders meer bestaat.
Waar de koetjes en kalfjes gesprekken bij de kapper vroeger over het weerbericht gingen, lijkt alles nu te draaien om het Corona virus. Je geliefden knuffelen voelt nu als het geven van een doodvonnis en wanneer je kucht in de supermarkt kijkt men je aan alsof je een bomgordel bij je draagt.

Je kunt geloven wat je wil, maar het virus bestaat, punt.
Bij voorheen gezonde, jonge mensen kan het verlopen als een flinke griep, maar als je eraan overlijdt is het een uitputtende, eenzame dood.
In plaats van te blijven nadenken over het nut en doel van maatregelen om verspreiding te voorkomen, leidt letterlijk alles tot verzet en geklaag. Verzet van mensen die 1,5 meter afstand en mondkapjesplicht onzin vinden en geklaag van mensen die zich er wel aan proberen te houden maar het allemaal maar onhandig vinden. ‘Een mondkapje is te warm en geeft een benauwd gevoel.’ ‘Afstand houden maakt mij ongelukkig, want ik ben een persoon die van knuffelen houdt.’

Waar ik aan het begin van de piek de illusie had dat deze pandemie zou zorgen voor saamhorigheid en wederzijds respect, is de samenleving nu verdeeld in twee kampen: de believers en non-believers. De enige gemeenschappelijke factor lijkt angst. De angst om besmet te raken, de angst dat ‘het’ nooit meer normaal wordt of de angst voor samenzwering vanuit de overheid en andere instanties.
Geen enkel gesprek lijkt meer te kunnen worden gevoerd zonder dat COVID-19 om de hoek komt kijken. Hoewel ook ik erg verlang naar ‘normaal’ in plaats van het nieuwe normaal en ook ik over bepaalde maatregelen mijn twijfels heb, verlang ik vooral naar een samenleving waarin iedereen wat liever is naar elkaar. Naar een samenleving waarin men logisch blijft nadenken en niet klakkeloos doet wat een ander doet.

Niet iedere patiënt met koorts heeft het Corona virus en de meeste besmettingen vinden niet buiten, in een winkelstraat plaats. Laten we vooral goed blijven nadenken en respect naar elkaar blijven houden. Klaag wat minder en denk aan je medemens. Aan die 80 jarige vrouw die haar kinderen en kleinkinderen niet ziet omdat zij bang zijn haar ziek te maken. Aan de zelfstandig ondernemer die zijn zaak niet meer draaiende kan houden door deze pandemie. Of de oncologische patiënt die zijn laatste adem uit blaast in het bijzijn van slechts 1 van de 3 kinderen omdat het maximaal aantal bezoekers anders wordt overschreden.
Niet alles draait om COVID-19.

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *