Zondagmiddag kom je lopend binnen op de spoedeisende hulp. Al een aantal dagen voel je je niet lekker en ben je toenemend benauwd. Via de GGD ben je positief getest op COVID-19, net zoals meerdere mensen in je omgeving. Vanuit de Intensive Care beoordeel ik of je ‘slecht genoeg’ bent om op de IC opgenomen te worden. Je zit rechtop, bent helder en praat nog vol uit over je kinderen, hobby’s en de zorgen die je hebt om je echtgenoot die ook positief getest is. Omdat jouw zuurstofgehalte nog redelijk is met de maximale hoeveelheid zuurstof die je op de normale verpleegafdeling kunt krijgen, wordt besloten dat je niet op de IC opgenomen wordt. Hoewel ik mij zorgen maak of je het op de afdeling zal redden, realiseer ik mij maar al te goed dat we niet iedereen direct op de IC op kunnen nemen.
Op het moment dat ik weer kom werken tref ik je aan op onze afdeling, de IC. Je bent in slaap gebracht en hebt een buisje in je keel om de ademhaling volledig over te nemen. Je ligt op je buik, geen goed teken want dit betekent dat je moeilijk te beademen bent en er veel schade in de longen aanwezig is. Ik schrik en vraag me af of ik een paar dagen geleden de juiste beslissing heb gemaakt om jou naar de verpleegafdeling te laten gaan. Ik speel het moment op de spoedeisende hulp als een scene af in mijn hoofd en kom tot de conclusie dat je toen nog niet ziek genoeg was voor de IC. Ik realiseer mij voor de zoveelste keer dit jaar dat COVID-19 een onvoorspelbaar beloop heeft en dat dit nu eenmaal bij het ziektebeeld hoort.
Eenmaal thuis open ik mijn social media waarin ik wederom berichten voorbij zie komen waarin men COVID-19 in twijfel trekt. Klagend dat zij kerst niet normaal kunnen vieren en niets leuks kunnen doen. Opnieuw blijven beweren dat dit maar een normale griep is. Met een vinger wijzend naar de regering die volgens hen expres alle winkels sluit en een lockdown initieert. Berichten waarin alle mogelijke complottheorieën worden besproken en onderzoek naar het vaccin in twijfel wordt getrokken.
Ik onderdruk de neiging om overal op te reageren dat jullie tenminste kerst kúnnen vieren. Het liefste zou ik jullie willen uitnodigen om een dienst mee te lopen om te laten zien wat hier gaande is.
Ik adem diep in en leg mijn telefoon weg. Ooit wordt duidelijk of dit inderdaad zo’n dodelijk virus is als wat ik denk of dat ik het volledig bij het verkeerde eind heb, we massaal uitsterven na de introductie van het vaccin en de complottheorie-denkers overblijven om zich voort te planten.
